No Rights Reserved -
ਸਵਾਗਤ ਹੈ।
ਹੈਲੋ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਆਉਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ।
ਇਸ ਪੇਜ਼ ਤੱਕ ਸੰਕੇਤਕ ਪਹੁੰਚ ਲਈ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਮਾਫੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਪੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਅੰਤਰਾਲ ਦਰਮਿਆਨ ਨਿਜੀ ਸੰਚਾਰ ਵਜੋਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ -
ਮੈਂ ਜੋ ਇੱਥੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਬੋਧਿਕ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਅਤੇ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ।
ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ, ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਆਪਣੇ “ਬੋਧਿਕ ਮੰਨਾਂ” ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਜਾਂ ਨਾਸਵਾਨ ਮੌਜੂਦਗੀ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਨਾ ਹੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਦੁੱਖ, ਅਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਗਹਿਰਾਈ ਬਾਰੇ ਜਾਣ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਪਤਾ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਮਹਿਸੂਸ ਅਤੇ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇੱਛਿਤ ਸੰਦੇਸ਼ ਵਜੋਂ ਅਨੁਵਾਦਿਤ ਹੋਏ ਹੋਣ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਕਿਸੇ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਭੁੱਲ-
ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਕਿ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀਤਾ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਸਵਾਗਤ ਸੰਦੇਸ਼ ਹਨ ਨੇ ਇਹ ਨਿਰਣਾ ਲੈਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ। ਮੈਂ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਚੁਣੇ ਸ਼ਬਦ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਸਥਾਨ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਘਰ ਕਰਨ।
ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਵਿਆਪਕ ਸਮਝ ਦੇ ਇਸ ਰਸਤੇ ਉੱਤੇ ਹੋਣਗੇ ਜਾਂ ਕਈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਹੋਣਗੇ। ਮੇਰੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਉੱਤੇ ਮੇਰੀ ਮੌਜੂਦਾ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਹੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਮੈਂ ਹੋ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਸੀਂ ਹਾਂ।
ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ।
ਟ੍ਰੋਏ
26 ਨਵੰਬਰ 2021 ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹੈ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜੀਵਿਤ ਸੱਚਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਝ ਬਾਰੇ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਿ ਇਸ ਇਨਕਲਾਬ ਲਈ ਗੈਰ-
ਗੈਰ-
“ਤਲਵਾਰ” ਰਾਹੀਂ ਤਾਕਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਹਿੰਸਾ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਜਾਂ ਮਾਨਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਨਾਸਵਾਰ ਸੱਚ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਵਹਾਰਿਕ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਯਕੀਨ ਅਤੇ ਅਟੱਲ ਦੇ ਤਰਕ ਵਰਗਾ ਵੀ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼-
ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਦੇਸ਼-
ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਉਂਨਤ ਹੋਏ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਵੈ ਲਈ “ਹੋਰ” ਦੀਆਂ ਵੱਧਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮੰਨ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਭੁੱਖ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ। ਆਖਿਰਕਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਅਤੇ ਦਾਇਰਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਪੂਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕੀਆਂ। ਹਰੇਕ ਨੇ ਜਵਾਹਰਾਤ, ਮਸਾਲੇ, ਕੱਪੜੇ, ਵਸਤਾਂ, ਆਹਾਰ, ਆਦਿ ਦੀਆਂ ਫਜ਼ੂਲ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸ੍ਰੋਤ ਆਯਾਤ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ।
ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਸਮੂਹ ਦਾਸਤਾ, ਗੁਲਾਮੀ, ਅਤੇ ਅਤਿਆਚਾਰ ਦੀ ਛੂਤ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰਥ ਸਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਸੰਸਾਰ ਉੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖਪਤ ਨੇ ਫੈਲਾਈ।
ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼-
ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਘੱਟੋ-
ਨਵਾਂ ਕੀ ਹੈ? ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ। ਅਤੇ “ਚੋਣ” ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਲੱਖਣ ਦਿਮਾਗ।
ਦੋਵੇਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਚਾਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸੱਭ ਤੋਂ ਤਾਕਤਵਰ ਤਰੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਵਰਚੂਅਲ ਉੱਚ-
ਸਥਾਨ ਅਤੇ ਜਗ੍ਹਾਹਾਂ ਜਿੱਥੇ ਨਾਸਵਾਰ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਧਰਤੀ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਚਾ ਉੱਠਣ ਲਈ ਮੁਕਤ ਹੈ।
ਕਰੋੜਾਂ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਲੁਪਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਦੁਨੀਆ ਤਬਾਹ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਵਾਤਾਵਰਨ ਮਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਪੱਧਰੀ ਅਤੇ ਨਿਵਾਜੇ ਗੈਰ-
ਸਾਡੀ ਇਥੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਸੰਪਤੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਲਈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੋਤੇ ਲਗਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਉਸਨੂੰ, ਜਾਂ ਸਾਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਏ ਬਿਨਾਂ ਬਦਲਾਅ ਦੇ ਉਸ ਬਹੁ-
ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਦੀ ਖੋਜ ਦੇ ਨਾਲ -
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਿਹਨਾਂ ਕੋਲ ਇਸ ਵਰਚੂਅਲ ਦੁਨੀਆ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਹੈ ਸਾਡੀਆਂ ਕਰੋੜਾਂ ਭੈਣਾਂ ਅਤੇ ਭਰਾਵਾਂ ਜੋ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਹਨ ਵਿੱਚੋਂ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹਰੇਕ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਹਮਵਤਨੀਆਂ ਲਈ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਰਵਉੱਚ ਨਾਸਵਾਰ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਵਰਚੂਅਲ ਗਰਾਉਂਡ ਉੱਤੇ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਜਿੱਤ ਲਈ ਉੱਠਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਅਸੀਮਿਤ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਉੱਤੇ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੇ ਪੋਤੇ-
ਅਸੀਂ ਇਸ ਨਾਸਵਾਰ ਵਿਸ਼ਵ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਮੰਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਉਤਾਵਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਇਥੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾਵਾਂ ਅਧੀਨ ਬੱਝੇ ਹਾਂ। ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੇਵਾ ਕਰਨਗੀਆਂ।
ਮਾਰਟਿਲ ਲੁਥਰ ਕਿੰਗ, ਜੂ. ਨੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਹੀ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ “ਵਿਗਿਆਨ ਜਾਂਚ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਧਰਮ ਵਿਅਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਿਗਿਆ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤਾਕਤ ਹੈ, ਧਰਮ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀਮਤਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨਿਯੰਤਰਨ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨ ਤੱਥਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿਠਦਾ ਹੈ, ਧਰਮ ਕਦਰਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿਠਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਹਨ।”
ਇਹ ਬਿਆਨ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਸ਼ਾਸਤਰ ਪੱਖੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ। ਇਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੱਖੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ।
“ਪ੍ਰਕਾਸ਼” ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਭਰਪੂਰ ਸਥਿਤੀ ਨਾਸਵਾਰ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦੇ ਸਿਖਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਕਿਸੇ ਦਰ ਤੱਕ ਸਵੈ-
ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਸਵੈ ਲਈ ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਸਾਡੇ ਵਿਲੱਖਣ ਦਿਮਾਗ ਹਰੇਕ ਪੱਖੋਂ ਬਰਾਬਰ ਹਨ। ਵਿੱਦਿਆ ਦੀ ਦਰ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਮਾਇਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ। ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦਰੁੱਸਤੀ ਅਤੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਮਾਇਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ।
ਸਾਡੀ ਸਨਮਾਨਿਤ ਡਿਊਟੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ ਵਾਰਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਾਰਤਾ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਆਮ ਸਦਾਚਾਰ ਅਤੇ ਸਾਂਝੀ ਸਵੈ-
ਜੋ ਮੈਂ ਕਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨਨ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਲਈ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਵਰਜਿਤ ਤਰਕ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਸਾਡੀਆਂ ਆਮ-
ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮੰਨ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾਉਣੀਆਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੱਚੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਟਰੱਕ ਬੰਬਾਂ ਦਾ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ “ਸੱਭ ਹੈ ਵੀ”।
ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਟਰੱਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗਲੋਬ ਦੁਆਲੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡੁੱਬੀ ਗੈਰ-
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸੰਪਤੀ, ਤਾਕਤ, ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਦੀ ਲਗਾਤਾ-
ਆਜ਼ਾਦ ਅਤੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਖਪਤਕਾਰ ਦੇਸ਼-
ਇਹ ਸੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਰੇਕ ਧਿਰ ਲਈ ਘਾਤਕ ਹੈ। ਜੇ ਪੂਰਨ ਗਵਾਹੀ ਨਾਲ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ, ਇਹ ਸੱਚ ਆਜ਼ਾਦ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਮੰਨਾਂ ਅਤੇ ਦਿਲਾਂ ਲਈ ਦਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਘਾਤਕ ਹੈ। ਇਸ ਸੱਚ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ।
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੋ-
ਜੇ ਅਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਨੇ ਜੀਣਾ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਵੈ-
ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਸਿਰਜਣਹਾਰ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਮਾਨਤਾ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ ਜਾਂ ਝੁੱਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਹੈ -
ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਨਕਲਾਬ ਉਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ; ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਉਹ ਇਨਕਲਾਬ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸਮਾਨ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡਵਾਸੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ-
ਸੰਗਠਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਂਝੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਨਿਯੰਤਰਨ ਦੇ ਇਸ ਉਲਟ-
ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਰਤ ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਣਾ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਜਨਤਾ ਪਿੱਚਫੋਰਕ ਅਤੇ ਟਾਰਚਾਂ, ਚਾਕੂ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰਾਂ, ਜਾਂ ਬੰਦੂਕਾਂ ਅਤੇ ਟੈਂਕਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ।
“ਏਕਤਾ" ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਡਰਦਾ ਹੈ ਅਟੱਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ। ਉਹ ਜਨਤਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਅੱਗੇ ਝੁਕੇਗਾ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਲੋਕ "ਇਨ੍ਹਾਂ" ਨੇਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਅਚਾਨਕ, ਹਰੇਕ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਨੇਤਾ ਸੱਤਾ ਦੇ ਦੇਸ਼-
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਖੇਡਾਂ, ਸਵੈ-
ਸਾਡੇ ਜੀਵਤ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਸਾਡਾ ਸੰਸਾਰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਨਿੰਦਣਯੋਗ ਦੇਸ਼-
ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ, ਸਹਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਸੁੰਨ ਸਥਾਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਉਹ ਕਲਪਨਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਇਸਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਅਤੇ ਤਿਆਰ ਹੋਵਾਂਗੇ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦੇਣ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।
ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ ਕਿੰਗ, ਜੂ. ਨੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਏ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਾਤ ਪਹਿਲਾਂ "ਦ ਮਾਉਂਟੇਨਟੌਪ" ਤੋਂ ਗਵਾਹੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅੰਤਮ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਇਸ ਅਮੂਰਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।
ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਅਮੂਰਤ ਯੋਗਤਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਵੈ-
ਇੱਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਵਜੋਂ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਵਾਕਫ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦੇਖਭਾਲਕਰਤਾ ਅਤੇ ਮੁਖ਼ਤਿਆਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਾਸਵਾਰ ਹੋਂਦ ਦੇ ਇਸ ਪਰਮ ਸੱਚ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ, ਸਮਝਣਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਇਸਲਾਮ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਅਤੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਾਂ ਜਾਂ ਵਿਕਾਸਵਾਦ ਦੇ ਕੱਟੜ ਵਿਗਿਆਨਕ ਮਨ ਜਾਂ ਈਸਾਈ, ਹਿੰਦੂ, ਜਾਂ ਬੋਧੀ ਹੋਈਏ, ਸਾਰੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਮਨ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਾਸਵਾਰ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਤੱਵ ਅਤੇ ਫ਼ਰਜ਼ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਕੋਈ ਬੌਧਿਕ, ਅਧਿਆਤਮਿਕ, ਵਿਗਿਆਨਕ ਜਾਂ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਤਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਇਹ ਕਰਤੱਵ ਪੂਰੀ ਅਤੇ ਨਿਰਵਿਘਨ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਮੂਰਖਤਾ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ, ਇਹ ਉਸ ਜਾਨਵਰ ਦੇ ਉਲਟ ਨਹੀਂ ਜੋ ਇੱਕ ਪਿਛੜੇ ਸਵੈ-
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪੂਰੇ 80% ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਲੋਕ ਹਨ। ਇਹ ਦ੍ਰਿੜ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮੇਰੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਉਤਪਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਰਹੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਭੌਤਿਕ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਇੰਟਰਨੈੱਟ, ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਅਤੇ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਦੇਖ ਅਤੇ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਲੱਖਣ ਮਨ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਰੰਗਾਂ, ਸਾਡੇ ਮੱਤਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਮਤਭੇਦ ਦੀ ਪੂਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦਿਆਂ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
ਜਿਸ ਵੀ "ਉੱਚ ਸ਼ਕਤੀ" ਅੱਗੇ ਤੁਸੀਂ ਝੁਕਦੇ ਹੋ; ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਆਦਰ ਅਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਗੋਡੇ ਟੇਕਾਂਗਾ। ਇਹ ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਭੈਣ-
ਜੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੇ ਅਯੋਗ ਹੀ ਰਹਾਂਗੇ। ਸਾਨੂੰ ਜੋੜਣ ਲਈ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ, ਗੈਰ-
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਜੋ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਪਣੇ-
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਅਣਗਿਣਤ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਰਾਸਤਾਂ ਨੇ ਉਸੇ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਣ ਲਈ ਫਰਜ਼ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੇ ਜੀਵਤ ਢਾਂਚੇ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਰਾਸਤਾਂ ਨੇ ਸੱਤ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਅੱਗੇ, ਸੱਤ ਪਿੱਛੇ, ਅਤੇ ਜੀਵਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।
“7ਵੀਂ ਨਸਲ ਸਿਧਾਂਤ" ਸਾਲ 1550 ਵਿੱਚ ਪੰਜ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਛੇ, ਰਾਸ਼ਟਰ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੇ ਮਹਾਨ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ "ਸੰਵਿਧਾਨ" ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਟੇਟ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਸਾਡੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਜੀਵਤ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਲੋਕਤੰਤਰ ਹੈ।
ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਇੱਕ ਨਮੂਨਾ:
“ਸਾਡੇ ਹਰ ਵਿਚਾਰ-
ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਰੱਖਿਆ, ਸੁਰੱਖਿਆ, ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਇਸ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਮਾਣ ਅਤੇ ਸੰਪੂਰਨ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੱਕ ਸੱਤਾ ਦਾ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਅਤੇ ਵਿਵਸਥਿਤ ਤਬਾਦਲਾ। ਲੋੜੀਂਦੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦਾ ਨਿਸ਼ਠਾਵਾਨ ਤਬਾਦਲਾ। ਜੀਵਤ ਸਿਧਾਂਤ, ਰਸਮ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਤਬਾਦਲਾ। ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਿਕ ਮਨੁੱਖ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਤਬਾਦਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਤੇ ਸਮਾਨ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ "ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਅਤੇ ਨਿਆਂ" ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸੱਚੇ ਬਾਨੀ ਕਦੇ ਵੀ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਸਮਝ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਵੈ-
ਸਾਡਾ ਇਨਕਲਾਬ ਇਸ ਲਈ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਸਭ ਲਈ ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਬੌਧਿਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੋਚਣ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਵਿੱਚ ਮਾਮੂਲੀ ਸਿਖਰ-
ਅਸੀਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇ ਕੇ "ਵਾਪਸ" ਲਿਆਉਣ ਵੱਲ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੇ।
ਇੱਕ -
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਇਨਕਲਾਬ ਅਣਗਿਣਤ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਸ਼ਕਤੀ, ਸਟੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਹਰ ਵਾਰ, ਉਹ ਪੈਦਲ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਇਹ ਸਮਾਂ ਵੱਖਰਾ ਹੋਵੇਗਾ" ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ "ਇਸ ਵਾਰ ਇਹ ਸ਼ਕਤੀ, ਕਬਜ਼ੇ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ।"
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਾਅਦੇ, ਨਾਸਵਾਰ ਸਰੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਆਪਣੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਧਾਵਾ ਬੋਲਦੀਆਂ ਹਨ, ਸਿਰਫ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਉਮੀਦ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿ ਉਹ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਜੀ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਵਾਅਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਜਿਵੇਂ ਤੋਹਫੇ-
ਆਮ-
ਸਾਡੀ ਸਾਂਝੀ ਨਾਸਵਾਰ ਦਰ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਰੇ ਜਾਣੂ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਾਡੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਤੱਵ ਨਾਲ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪ੍ਰਤੱਖ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਅਤੇ ਆਦਰਯੋਗ ਸ਼ਬਦ ਜੋ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ "ਅਰਾਮਦਾਇਕ" ਹਨ, ਇੱਕ ਸੰਦੇਸ਼ ਜੋ ਸੰਭਾਵਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਹਸਤਾਖਰ ਦੇ ਪਲ ਤੋਂ ਸਾਡਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਬਿੱਲ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਦੌਲਤ, ਕਬਜ਼ੇ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋਣ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜੋ ਉਸਦੀ ਸਵੈ-
ਸਾਡੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਵਰਗ-
ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਨੇ ਸਖਤੀ ਨਾਲ 20 ਸਾਲਾਂ ਦੀ "ਕਾਨੂੰਨੀ ਰਿਆਇਤ ਮਿਆਦ" ਲਈ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ ਘਿਣਾਉਣੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਚੁਣੌਤੀ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਿੰਗੀ ਸਿਆਸੀ "ਸੜਕ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਮਾਰਨਾ" ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ। ਇਹ ਸਥਾਪਿਤ ਤੱਥ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।
ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਬਾਰੇ, ਸਾਡੇ ਗਣਰਾਜ ਨੇ ਸਥਾਈ ਅਧੀਨਗੀ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ। 234 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਲੜਦਿਆਂ, ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਿਖਤੀ ਅਪਰਾਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਦੁੱਖ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਭੈਣ-
“ਬਰਾਬਰ ਕੰਮ ਲਈ ਬਰਾਬਰ ਤਨਖਾਹ" ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਦੇ ਇੱਕ ਤੋੜੇ-
ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਨੇ ਹਮਲਾਵਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਚਮਕਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਤੱਕ ਮੌਤ ਅਤੇ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਲਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ, ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਅਤੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਵਾਜਿਆ।
ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਗਣਰਾਜ ਅੱਜ ਤੱਕ ਸਾਡੀਆਂ ਖੇਤਰੀ ਸਰਹੱਦਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਦਿਵਾਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਲਈ ਇਸ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਬਿੱਲ ਸਾਰੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸੰਪੂਰਨ ਅਤੇ ਉੱਚ-
ਇਹ ਸਭ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ, ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਇਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਭਿੰਨ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਪੱਤਰ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਈ।
ਇਸ ਦੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਪਾਰਚਮੈਂਟ ਅਤੇ ਕੋਲੋਸੀਅਮ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਆਇਆ ਹਾਂ ਜੋ ਰਾਸ਼ਟਰ-
ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੱਕ ਮੈਂ "ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਵਚਨ" ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੈ: ਮਾਨਸਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦਾ ਇੱਕ ਮਰੋੜਿਆ ਰੂਪ। ਨਾਸਵਾਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਰਤ ਨਿਸ਼ਠਾ ਜ਼ੁਲਮ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਇਹ ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੇ ਫਰਜ਼ ਵਜੋਂ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਕਹਾਂਗਾ ਜੋ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜਿਹੀ ਤਾਕਤ ਹੈ ਜੋ ਕਰੋੜਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਸ਼ਕਤੀ ਜਿਸ ਦਾ ਅਸੀਂ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਮੁਖਤਿਆਰ ਵਜੋਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ, ਅੰਗਾਂ, ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਅਤੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਤੋਹਫੇ ਵਜੋਂ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ਪੋਡਕਾਸਟ ਦਾ ਐਪੀਸੋਡ ਅੱਠਵਾਂ ਲਿਖਦਿਆਂ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਝਟਕੇ ਨਾਲ, ਮੈਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ “ਅਮਰੀਕੀ” ਵਜੋਂ ਦੇਖਣਾ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤੀ ਸਾਡੀ ਜੀਵਿਤ ਮੌਤ ਦਰ ਦੇ ਜਥੇ ਅੱਗੇ ਝੁੱਕ ਰਿਹਾ ਹੋਵਾਂ। ਉਸ ਪਲ ਜੋ “m80p ਅਮਰੀਕੀ ਆਵਾਜ਼” ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਹ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣ ਗਿਆ। ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਤੋਹਫੇ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-
ਸਾਨੂੰ ਸਵੈ-
ਕਈਆਂ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਇਹ ਸਫਰ ਕੁੱਝ “ਨਵਾਂ” ਲੱਭਣ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਸਿਰਫ ਜੀਵਿਤ ਸੱਚ ਵਿੱਚ ਲੱਭਣ ਲਈ ਪੂਰਾਤਨ ਵਿੱਚ ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਸੰਧੀ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕਲੇ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਵਾਜਿਆਂ ਦੇ ਲੰਬੇ ਅਤੇ ਸਖਤ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦੇਖੇਗਾ। ਨਾਮਵਰ, ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਕਈ ਗੈਰ-
ਸਾਡੀ ਨਾਮਵਰ ਅਗਿਆਨਤਾ ਸਵੈ ਦੇ ਦਾਨ ਦੇ ਸੱਚ ਦੁਆਰਾ ਧੋਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਰਉਪਕਾਰ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਦੇਖੋ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਸਿੱਖੋ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਹਾਸਿਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ਸ਼ੁੱਭਚਿੰਤਕ, ਟ੍ਰੋਏ
27 ਨਵੰਬਰ 2021 ਸ਼ਨੀਵਾਰਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹੈ
ਮੈਂ ਇਸ www.gvv.world ਡੋਮੇਨ ਹੋਸਟਿੰਗ ਖਾਤੇ ਉੱਤੇ ਈਵੀ ਐਸਐਸਐਲ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਦਾ ਸਰਵਉੱਚ ਪੱਧਰ ਦਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਇੰਨਕ੍ਰਿਪਸ਼ਨ ਇੰਸਟਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਨਿਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਾਡੇ ਜੀਵੀਵੀ ਫਾਰਮ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਲਈ ਹੀ ਵਰਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਕੋਈ ਵੀ ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਉਦੇਸ਼ ਲਈ ਖੁਲਾਸਾ ਜਾਂ ਵਰਤੀ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗੀ।
ਜਦੋਂ ਉਦਘਾਟਨੀ ਜੀਵੀਵੀ ਟੈੱਕ ਟੀਮ “ਖੁੱਦ ਬਣਦੀ ਹੈ”, ਉਹ ਸਾਡੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਡੇਟਾਬੇਸ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਗੇ, ਤਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਵੋਟਿੰਗ ਕੰਟਰੋਲ ਅਤੇ ਵੈਧਤਾ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਇਹ ਕਰਨ ਲਈ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਨਾ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਇੱਕਲੇ ਆਗਿਆ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਲੱਖਾਂ ਭਰੋਸੇ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਅਤੇ ਮੰਤਰਾਂ ਅਧੀਨ ਦੋ-
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਸਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੇ ਤੋਂ ਡੂੰਘੇ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦਾ ਆਕਾਸ਼ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਅਨੰਤ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਉਂਨਤ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਹਨ।
ਉਹ ਸਾਇੰਸ ਫਿਕਸ਼ਨ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਲਈ ਉਂਨਤ ਅਤੇ ਕਈ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉੱਤਮ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ ਅਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉੱਤੇ ਅਸਲੀਅਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦਾ? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਕੀਮਤ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਰਚਨਾਤਮਕ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਤੀ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੈ।
ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਉਂਨਤ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੀ ਆਮ-
ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਸਾਡੇ ਕਈ ਪਿੰਡਾਂ ਦੁਆਲੇ ਸੁਰੱਖਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਰਚੂਅਲ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਬੁਣਨ ਲਈ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਆਰਥਿਕ ਵਪਾਰ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਸਰਹੱਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਾਉਣਾ ਸਿੱਖਾਂਗੇ ਜੋ ਸਾਰੀਆਂ, ਕਿਸੇ, ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਵੱਲ ਸਾਰੇ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਧਮਕੀ ਨੂੰ ਕੱਢ ਬਾਹਰ ਕਰਨਗੀਆਂ।
ਕੱਲ੍ਹ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਸ੍ਰੋਤ ਦੀ ਸਾਡੀ ਆਮ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਤਿਆਰ ਕਰੋ ਤਾਂ ਕਿ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸਮਝ ਦੀ ਸਾਡੀ ਸਾਂਝੀ ਅਤੇ ਸਦਾ-
ਅਸੀਂ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਹ ਆਸਾਨ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਬੈਰੀਕੇਡ ਆਪਣੇ ਬੀਤੇ ਕੱਲ੍ਹ, ਸੰਯੁਕਤ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਅਤੇ ਘੱਟੋ-
ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਅਤੇ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੈ। ਮਾਫ ਕਰਨ ਦਾ ਸਾਡਾ ਆਮ ਜਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੜ ਲਵੇਗਾ। ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੈ।
ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਜਿਸਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਣਨ, ਸਮਝਣ, ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਇਹ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ “ਕੀ” ਹੈ। ਮੈਂ ਉੱਪਰ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ-
ਪੋਡਕਾਸਟ ਲਈ, ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅਨੁਵਾਦਿਤ, ਉਤਪਾਦਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਡਕਾਸਟ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਲੱਭੀ ਹੈ। ਕੈਲਗਰੀ ਦੀ ਐਡਿਟ ਪੋਡਕਾਸਟਸ”। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਮਰਪਿਤ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨਯੋਗ ਕੰਮ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਦੇ ਧੰਨਵਾਦ ਵਜੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਹੈ।
ਮਾਰਟਿਲ ਲੂਥਰ ਕਿੰਗ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ: “ਜੋ ਵੀ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ।”
ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸਾਂਝੀ ਤਾਕਤ ਪੂਰੀ ਮਨੁੱਖੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਨੇਕੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਤਾਕਤਵਰ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪਰਛਾਵੇਂ ਵਾਲੇ ਵਿਰਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਇੱਕਠੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੀ ਹੁਣ-
ਵਿਰਸਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜੀ ਸਕਦਾ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਹੋਰ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਮਰਥਕ, ਸਹਿਯੋਗੀ, ਜਾਂ ਚੇਲੇ ਹੋਵਾਂਗੇ ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜੀਵਿਤ ਹੁੰਦੇ।
ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਫੌਜ ਜਾਂ ਝੁੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ?
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ “ਆਖਰੀ” ਥਾਂ ਕਿੱਥੇ ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਲਈ ਹੁੰਦੀ?
ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਮਿਆਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਇਨਕਲਾਬ ਸਾਡੇ ਭੂਤਕਾਲ ਦੇ ਉੱਤਮ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾ ਜੜ੍ਹ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਨਕਲਾਬ ਉਹ ਬਣਨ ਲਈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੇ ਸੁਪਨਾ ਲਿਆ, ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਬਲੀਦਾਨ ਦਿੱਤਾ।
ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਸਿਫਰ। ਜਾਂ ਘੱਟ, ਜੇ ਪੁਲਾੜ-
ਅਸੀਂ। ਸਾਡਾ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਅਤੇ ਆਤਮਘਾਤੀ ਰੋਲਰ-
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨਾਸਰ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਵਾਨ ਸਥਿਤੀ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਟਹਿਣੀ ਵਾਂਗ ਅੰਨ੍ਹਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ “ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ” ਸਾਡੇ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿੱਚ ਅੜੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਉੱਤੇ ਮਿਤੀਆਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੁੱਝ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੈਂਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਜਾਣ ਅਤੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਨਾ ਹੀ ਮੈਂ ਇਸਦਾ ਬਚਾਓ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇਸ ਮਾਡਲ ਪ੍ਰਤੀ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵਚਨਬੱਧ ਹਾਂ।
ਨਵੇਂ ਵਿਚਾਰ ਸਿਰਫ ਨਵੀਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਆਰਡਰ ਨਾਲ ਲਿਖਣ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਆਖਿਰਕਾਰ ਇਸ ਨਵੇਂ ਆਰਡਰ ਵਿੱਚ “ਸੋਚਣਾ” ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।
ਨਵੀਂ ਊਰਜਾ। ਨਵਾਂ ਵਿਚਾਰ। ਨਵਾਂ ਸਮਾਂ। ਸਾਰੇ ਅੱਗੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੁੜ-
ਸਾਡੇ ਮਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਜਾਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੀਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਾਣ ਅਤੇ ਮੁੜਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹ “ਬੁੱਧੀਮਤਾ” ਸਿਖਲਾਈ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਅਤੇ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ: ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਸ ਆਖਰੀ ਲਈ “ਮੂਲ ਸਿਖਲਾਈ” ਵਿੱਚ ਸਵੈ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਨ ਵਿੱਚ।
ਜਦੋਂ ਇਸ “ਤੱਥ” ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕਠੇ ਅਸੀਂ “ਨਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹਾਂ” ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ “ਵਿਲੱਖਣ” ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਵਿਆਪਕ ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ ਦੇਖਾਂਗੇ ਕਿ ਕਾਰਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਭਰੋਸੇ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਉਸਦਾ ਸਾਡੇ ਭਰੋਸੇ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਹੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਹੈ।
ਸਾਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ। ਸਾਰਾ ਭਰੋਸਾ। ਹਰੇਕ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਰਾਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਿਧਾਂਤ ਨਾਮਵਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਹਨ, ਜੇ ਸਵੈ-
ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਮਵਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਨਾ ਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ। ਸਾਨੂੰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਨਾਮਵਰ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਮਾਫੀ ਦੀ ਸਵੈ-
ਇੱਕਠੇ,ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨੂੰ “ਵਾਪਿਸ” ਅਤੇ ਖੁੱਦ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹ ਕਰੀਏ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਲੱਖਣ ਮਨਾਂ ਅਤੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪੂਰਨ ਸੋਚ ਦੇ ਪਿਛੜੇ ਢੰਗ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਲਵਾਂਗੇ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਬਸਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵੱਲ ਬਿਨਾਂ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਹੁਣ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ।
ਸ਼ੁੱਭਚਿੰਤਕ,
ਟ੍ਰੋਏ
30 ਨਵੰਬਰ 2021 ਮੰਗਲਵਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹੈ
ਸਾਡੇ ਉਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਪਸ਼ਟਤਾ ਸਾਡੀ ਮੌਦ ਦਰ ਦੇ ਮੂਲ ਸੱਚ ਵਿੱਚ ਅਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਮੈਂ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਬਿੰਦੂ ਪੁਰਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ।
ਜੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਮਨਾਂ ਦੇ ਪੂਰਨ ਵਿਲੱਖਣ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬੋਧਿਕ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਅਯੋਗ ਹਾਂ। ਜੇ ਸਾਡੇ ਮਨ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀ ਚਮੜੀ ਦੇ ਰੰਗ ਦੁਆਰਾ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉਠਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਚੰਗੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਯੋਗ ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਵਿਲੱਖਣ ਹਾਂ, ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਪਸ਼ੂ ਹਾਂ। ਕੋਈ ਵੀ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਸਵੈ-
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਛੱਡਣਾ "ਚੁਣਨ" ਲਈ ਕਹਾਂਗੇ। ਉਸਦਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਮਨ ਇਹ ਵੇਖੇਗਾ ਕਿ "ਉਸਦੀ" ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹੀ ਅਤੇ ਪਤਲੀ ਸ਼ਾਖਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਖਾ ਛੱਡਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ "ਇੱਕ" ਪਾ ਲਵੇਗਾ। ਉਸਦੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਉਸਦੇ ਪੂਰੇ ਮਨ ਲਈ "ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ" ਦਿਖਾਈ ਦੇਵੇਗੀ, ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਮਨ ਜੋ ਤੁਰੰਤ ਅਤੇ ਇੱਕਦਮ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਚੰਭੇ ਨਾਲ ਤੋੜ ਦੇਵੇਗਾ।
ਕੀ ਅਸੀਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਉਤਪੱਤੀ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਵੇਖਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਉਸ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਸਕੀਏ?
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ "ਸਮਾਜਾਂ" ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਮੌਜੂਦ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਉੱਤਮ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸੰਪੱਤੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਬੇਕਾਰ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਅਤ ਇਤਿਹਾਸਕ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਰਵੇ ਲਈ ਛੱਡ ਦੇਵਾਂਗੇ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਨੁੱਖ ਤੱਕ ਦਾ ਰਸਤਾ ਬੌਧਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਸਾਨ ਸਫ਼ਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਸੱਤ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੱਕ ਫੈਲੇਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾਉਂਦੇ।
ਕੀ ਅਸੀਂ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤੇ ਮਨ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ "ਸਿਖਾਉਣ" ਵਿੱਚ ਸਵੈ-
"ਕ੍ਰਿਟੀਕਲ ਰੇਸ ਥਿਊਰੀ" ਦੀ ਪਸੰਦ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਧੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤੇ ਮਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਮਜਬੂਰਨ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਬੇਰਹਿਮੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ 'ਤੇ ਸਵੈ-
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅੱਧੇ-
ਜਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਉਹ "ਵੱਖਰਾ" ਹੈ ਅਤੇ ਵੰਡ ਅਤੇ ਸਮਾਜਕ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੀ ਸਵੈ-
ਅਸੀਂ ਇਸ ਗਲਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ "ਬੁਰੇ" ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਅੱਧੇ-
ਅਡੌਲਫ ਹਿਟਲਰ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਸੀ, "ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੀ ਚਲਾਕ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਵਰਤੋਂ ਦੁਆਰਾ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਨਰਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਸਭ ਤੋਂ ਦੁਖੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।"
ਸਾਡਾ ਇਤਿਹਾਸ ਪੂਰਾ ਹੈ। ਇਹ ਖੁਬਸੂਤਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਬਦਸੂਰਤ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮਨਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕ੍ਰਮ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਸੱਚ ਦੀ ਪੂਰਨਤਾ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਤੀਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਦੀ ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਮੂਹਿਕ ਵਿਨਾਸ਼ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਧੋਖੇ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲੜਾਂਗੇ।
ਦੁਬਾਰਾ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਨਕਲਾਬ ਉਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ; ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ "ਮੇਰੇ" ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜੇ ਵੀ ਸਮਾਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੁਆਲੇ ਲੈ ਜਾਈਏ।
ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਮਨੁੱਖ ਵਧ ਰਹੇ ਦਿਲਾਂ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਲਈ ਉਪਦੇਸ਼ ਵਜੋਂ ਅਨੁਕੂਲ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਸਹੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਲਈ ਸੁਝਾਅ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜਨਤਕ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਫਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਕਿੰਡਰਗਾਰਟਨ-
ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਫਿਰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨਗੇ। ਜਦੋਂ ਲੱਖਾਂ ਨਾਗਰਿਕ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਇੱਕਲੇ ਗ੍ਰੇਡ ਕੋਰਸ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਗੇ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵਾਨਰਾਂ-
ਸਾਡੀ ਆਵਾਜ਼ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਸਾਂਝੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ, ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਬੇਅੰਤ ਪ੍ਰਭਾਵ।
ਮੈਂ ਸੁਚਿਤ ਕੀਤੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਅਤੇ "ਆਜ਼ਾਦ" ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪੋਤੇ-
ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਲੋਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠਣ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਹਨ। ਇਸ ਮਹਾਨ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਧਿਕਾਰ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਪੰਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਮੂਹ ਲਈ ਵੱਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਟੈਕਸਦਾਤਾ ਦੁਆਰਾ ਫੰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ "ਚੰਗਿਆਂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਚੰਗਾ" ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਜਨਤਕ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਭਾਗਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੰਗ ਅਤੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲਤ ਅਣਗਹਿਲੀ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ "ਵਿਕਲਪ" ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਵੈ-
ਦੁਬਾਰਾ ਹਿਟਲਰ ਦੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦਿਮਾਗ ਰਾਹੀਂ: “ਇਕੱਲਾ ਉਹੀ ਹੈ ਜੋ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਭਵਿੱਖ ਉਸਦਾ ਹੈ”।
ਜਦੋਂ "ਅੰਤ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ" ਸਵੈ-
ਕੇਵਲ ਮਿਲ ਕੇ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਚਾਰਲੇਟਨਾਂ ਅਤੇ ਝੂਠੇ-
ਹੇਠਾਂ ਮੈਂ ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ ਕਿੰਗ, ਜੂਨੀਅਰ ਦਾ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਸੁਨੇਹੇ ਨੂੰ ਇਵੇਂ “ਸਮਰਥਨ” ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
“ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਲੜਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ? ਜਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਿੱਤੋਗੇ?"
“ਇਨਕਲਾਬ" ਜੰਗ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਨਕਲਾਬ ਇੱਕਮੁੱਠਤਾ ਦੇ ਇੱਕ ਪਲ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੋਕ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੰਗ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਸੱਤਾ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
“ਪੂਜਾ ਦੇ ਘਰ" ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਸਵਾਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਹਨ। ਉਸ ਆਖਰੀ ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਬੌਧਿਕ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਅਭਿਆਸੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਜਾਂ ਅਪਮਾਨ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ।
ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਸਾਰਿਆਂ ਬਾਰੇ ਹੈ।
ਪਰਿਣਾਮਿਕ ਸਬੰਧ ਇਹ ਹੈ।
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਬਿੱਲ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਲਈ ਮਰੇ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਏ ਤਾਂ ਕਿ ਪਰਚਮੇਂਟ ਦੇ ਇੱਕ ਪੰਨੇ "ਮੌਕੇ" ਲਈ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਧਰਤੀ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਵਜੋਂ ਜੀਵਤ ਰਹੇਗਾ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ "ਘਰ" ਸਵੈ-
ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਘਰ। ਹਾਲ ਅਤੇ ਚੈਂਬਰ ਆਫ਼ ਜਸਟਿਸ। ਹਾਊਸ ਆਫ ਹੋਮ।
ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਪੂਜਾ ਦੇ ਘਰ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਉੱਪਰੋਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ "ਗਲਤ ਵਿਆਖਿਆ" ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਲਿਖਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਅਗਿਆਨੀ ਨਾਸਵਾਰ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸਵੈ-
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ, ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ "ਨਾਲ" ਉੱਠਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰੀਏ।
ਮਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਮਾਨਤਾ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਸੱਚਾ ਨੇਤਾ ਸਾਨੂੰ ਉੱਠਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਕਰੇਗਾ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਉਹ ਆਗੂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਤੋਂ ਅਗਵਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ ਉਹ ਚਾਰਲੈਨ ਅਤੇ ਝੂਠੇ-
ਜਦੋਂ ਲੱਖਾਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦਿਨ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਟੱਲ ਸਹੀ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਚੰਗੇ ਆਦਮੀ ਝੁਕਣਗੇ ਅਤੇ ਬੁਰੇ ਆਦਮੀ ਵੀ ਝੁਕਣਗੇ। ਇਹ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਕਿ ਉਹ ਹਰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਸਾਂਝੇ-
ਹੁਣ ਤੱਕ ਜਿਉਣ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ, ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਨੇਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੰਗ ਬੁਣੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਢੰਗ ਨਾਲ "ਸਭ ਕੁਝ" ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਲਗਭਗ 107 ਬਿਲੀਅਨ ਵਿਲੱਖਣ ਨਾਮਵਾਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪੈਰ ਪਾਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲਿਆ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਜਾਣੇ-
ਦਸ਼ਮਲਵ ਰੂਪ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮੈਂ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਮਹਾਨਤਮ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਲਿਖਾਂਗਾ। ਸਾਡੇ ਪਰਮ ਮਨੁੱਖ ਬਰਾਬਰ ਹਨ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਾਰੀ ਜੀਵਾਂ ਜੋਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਏ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲਿਆ ਦਾ ਤਿੰਨ ਕੁਆਡ੍ਰਿਲੀਅਨ ਤਿੰਨ ਸੌ ਚੌਂਹਠ ਟ੍ਰੀਲੀਅਨ ਚਾਰ ਸੌ ਪਚਾਸੀ ਬੀਲੀਅਨ ਨੌਂ ਸੌ ਇਕਿਆਸੀ ਮੀਲੀਅਨ ਤਿੰਨ ਸੋ ਅੱਠ ਹਜ਼ਾਰ ਚਾਰ ਸੌ ਗਿਆਰਾਂ ਦਸ-
ਉਹਨਾਂ ਹਰੇਕ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ, ਹਰੇਕ, ਕਿਸੇ ਵੀ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜੀ ਉੱਠਣ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਹਨ।
ਉਹਨਾਂ ਦੀ "ਸ਼ਕਤੀ" ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਹੁਣ ਦੇ ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਈਬਰਨੇਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।
ਪ੍ਰਾਣੀ ਅਤੇ ਜੀਵ-
ਜੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਉੱਨਤ ਪਰਜੀਵੀ ਸਭਿਅਤਾ ਇਸ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਝੁਲਸ ਗਈ ਸਾਬਕਾ ਜੀਵਤ ਸਤਹ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਜੀਵਤ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਣਗੇ ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਅੰਤਮ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਜੇਕਰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਜਿਉਂਦੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਿਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਤਾਂ ਪਰਜੀਵੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾ ਲੈਣਗੇ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਦੋ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਸੋਚਣਗੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ "ਸੱਚਮੁੱਚ" ਉੱਨਤ ਬੁੱਧੀ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਹ ਇੱਕ "ਅਸਭਿਅ" ਜੀਵਨ-
ਕਿਉਂਕਿ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ "ਇਸ" ਪਰਦੇਸੀ ਪਰਮ ਬੁੱਧੀ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ "ਬਾਹਰ ਕਿਤੇ" ਅਤੇ ਹਰ ਥਾਂ 'ਤੇ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਬੌਧਿਕ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਚੁਣੌਤੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਾਂਗੇ।
ਜੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਉੱਨਤ ਪਰਦੇਸੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ? ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਮੁੱਲ !!!
ਤੁਹਾਡੇ ਰਾਕੇਟ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰ ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਖਿਡੌਣੇ ਅਤੇ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਹੋਣਗੇ।
ਵਿਗਿਆਨਕ ਮਨੁੱਖ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਮੰਗ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ: ਸਾਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਜੀਵੀ ਜੀਵ ਰੂਪ ਤੁਹਾਡੀ "ਬੁੱਧੀਮਤਾ" ਬਾਰੇ ਕੀ ਸੋਚੇਗਾ, ਜੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਲਸੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੱਖ ਡਿਸਪਲੇ 'ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ "ਬੁੱਧੀ" ਦਾ ਸਿਖਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ।
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਧੂ-
ਜੇ ਨਹੀਂ। ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?
ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਬੌਧਿਕ ਸੱਚਾਈ ਦੇ "ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਿਧਾਂਤਾਂ" ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਪਰਦੇਸੀ ਉੱਨਤ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਰਾਹੀਂ ਕੀ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ?
ਇਹ “ਨਜ਼ਰੀਆ” ਸਿਰਫ ਕੈਮਰਾ ਐਂਗਲ ਦੇ ਬਾਈ-
ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਵਜੋਂ ਸਾਨੂੰ ਉੱਠਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦੋ-
ਇਹ ਇਨਕਲਾਬ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਤੇ ਸੋਚਣ ਦੇ ਸਾਡੇ ਢੰਗ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਵਿੱਚ ਸਿਖਰ ਬਿੰਦੂ ਦੇ ਨਿਮਨਤਮ ਹਿੱਸੇ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਬੀਜ ਜੋ ਇੱਥੇ ਬੀਜੇ ਗਏ ਹਨ ਕਦੇ ਵੀ ਮਰਨਗੇ ਜਾਂ ਪੁੱਟੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਗੇ।
ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਾਂਗੇ। ਇੱਕਠੇ ਅਸੀਂ ਕੁੱਝ ਅਮੁੱਲ ਨੂੰ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਾਂਗੇ ਅਤੇ ਭਾੜੇ ਉੱਤੇ ਲਵਾਂਗੇ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿ ਇਹ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਰਹੇ। ਅਸੀਂ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਦੇ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੇ ਮਾਡਲ ਅਧੀਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਾਂਗੇ।
ਸਾਡੇ ਮੁਖਤਿਆਰਾਂ ਦਾ ਬੋਰਡ ਸਵੈ ਤੋਂ ਪਾਰ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਅਧੀਨ ਸਾਡੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਰਤੋਂ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਤਾਕਤ ਸਿਰਫ ਉੱਥੇ ਲੱਭੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਲੱਭੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੋਵੇ। “ਲੂਣ ਅਤੇ ਪੈਪਰਡ” ਸਵੈਇੱਛਤ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਦੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਾਡੀ ਇਸ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿੱਚ। ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਮਰ ਹਨ।
ਇਹ ਬੇਮਿਸਾਲ ਲੋਕ ਵਾਕਿਈ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੋ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੋ।
ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਭਲਾਈ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਸਵੈਇੱਛਾ ਨਾਲ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਲਈ ਮੁਖਤਿਆਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਜੋਂ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਅਦਾ ਕਰਾਂਗੇ।
ਇਹ ਸੰਸਥਾਗਤ ਫ੍ਰੇਮਵਰਕ ਸਾਡੇ ਇਨਕਲਾਬ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਇਨਕਲਾਬ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਸਾਡੇ ਆਮ ਵਿਚਾਰਾਂ, ਸੋਚਾਂ, ਅਤੇ ਨਾਸਵਾਰ ਮਾਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਰੀਕ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਹੁਕਮਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕਠਾ ਕਰੇਗੀ, ਨਿਖਾਰੇਗੀ, ਅਤੇ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰੇਗੀ।
ਸਾਡਾ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਮੁਖਤਿਆਰਾਂ ਦਾ ਬੋਰਡ ਇੱਥੇ ਇੱਕ -
ਮੁਖਤਿਆਰਾਂ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਉੱਤਮ ਪਰਉਪਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਾਡੀ ਸਾਂਝੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਪੂਰਨ ਕੰਟਰੋਲ ਸਾਡਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਬੱਸ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਸ਼ੁੱਭਚਿੰਤਕ,
ਟ੍ਰੋਏ
3 ਦਸੰਬਰ 2021 ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹੈ
ਪਿਆਰ ਦੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਬੋਲਾਂ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ, ਅਤੇ ਕਲਾ ਪੂਰੇ ਮਨੁੱਖੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਰਮਿਆਨ ਬੁਣੇ ਗਏ ਹਨ। ਇਹ ਸੰਗੀਤਕ ਸੰਦੇਸ਼ਾ ਸਾਨੂੰ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਬੇਮਿਸਾਲ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਰੈਪ, ਕੰਟਰੀ, ਓਪਰਾ, 80ਵੇਂ ਰੋਕ, ਟੈਕਨੋ, ਆਰਐਂਡਬੀ, ਕਲਾਸਿਕ ਰੋਕ, ਓਲਡੀਜ਼, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਣਗਿਣਤ ਹੋਰ। ਹਰੇਕ ਧੁਨ “ਹੋਰ” ਕੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨੂੰ ਮੇਜ਼ ਉੱਤੇ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਸਟਾਈਲ ਅਤੇ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੇ ਇਸ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਉੱਤੇ ਕੱਟੜ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਤਰਜੀਹਾਂ ਦੇ ਵੱਖਰੇ ਸੈੱਟ ਹਨ। ਕਾਰਨ ਕਿ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਹਰੇਕ ਧੁਨ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਆਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹਰੇਕ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਲਈ ਇੱਕ ਜਿਹਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਾਂਝੇ ਸਵੈ-
ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਮਾਫ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਹੁਣ ਦੇ ਸਾਡੇ ਮਾਡਰਨ ਅਤੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਰਹੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਮਾਫੀ ਦੇ ਚੱਕ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਇਨਕਲਾਬ ਸਮਾਜਿਕ-
ਇਸੇ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ “ਮਾਡਲ” ਵਿੱਚ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਸਮਝਦਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਅਤੇ ਨੀਤੀ ਸਾਡੇ ਕਈ ਸਮਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਡੂੰਘੀ ਬੁਣੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਜਨਮ ਦਾ ਸੱਚ ਸਾਡੀਆਂ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ “ਹੋਣ” ਵਾਲੇ ਅਗਿਆਨ ਮਨ ਵਿੱਚ ਲੁਕੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਹੈਰਿਟ ਟਬਮੈਨ ਨੇ ਨਾਸਵਾਰ ਮਨ ਲਈ ਇਹ ਸੱਭ ਤੋਂ ਡੂੰਘੇ ਸੱਚ ਬੋਲੇ:
“ਮੈਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਗੁਲਾਮ ਬਚਾਏ। ਮੈਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੋਰ ਬਚਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਗੁਲਾਮ ਸਨ।”
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਰਾਮ ਵਿੱਚ ਹੋ?
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਰਾਮ ਵਿੱਚ ਹੋ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੁਕਤ ਹੋ?
ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੱਧ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਮਜਬੂਰਨ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈਆਂ ਦਾ ਕਰੀਬ 50% ਟੈਕਸਾਂ, ਰਜਿਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨਾਂ, ਫੀਸਾਂ, ਟੋਲਾਂ, ਆਦਿ ਦੀਆਂ ਅੰਤਹੀਣ ਪਰਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਫੈਡਰਲ, ਰਾਜਸੀ, ਅਤੇ ਕਾਉਂਟੀ, ਸ਼ਹਿਰੀ, ਅਤੇ ਟਾਉਨਸ਼ਿੱਪ ਪੱਧਰਾਂ ਉੱਤੇ ਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਅਮਰੀਕੀ ਮੱਧ-
ਟੈਕਸ ਆਈਐਸ ਸਿਰਫ ਗਰੀਬਾਂ ਤੋਂ ਦਸਵੰਧ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਵੈ-
ਸਿਟਿੰਗ ਬੁਲ ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਫ ਦੇਖ ਸਕਿਆ:
“ਉਹ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਤੋਂ ਦਸਵੰਦ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਰਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਮੀਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ।”
ਆਦਮੀ ਦਸਵੰਧ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਗੁਆਂਢੀ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਗਾ।
ਟੈਕਸ ਦਸਵੰਧ ਹਨ। ਅਸਲ ਗੱਲ। ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛਲਾਂਗ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਖੁੱਦ ਦੀਆਂ ਦਿਲਚਸਪੀਆਂ ਵਿਆਪਕ ਚੰਗਿਆਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੇਵਾ ਕਰ ਸਕੇ।
ਅਸੀਂ ਉਹ ਬਣ ਗਏ ਜੋ ਅਸੀਂ ਬਣ ਗਏ ਹਾਂ।
ਇੰਨਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਲੰਘ ਰਹੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਸਾਡੀ ਨਾਸਵਾਰ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਕੁਦਤਰੀ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਤਾਬੂਤ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕਿੱਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਕੀ ਅਸੀਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਮੁਕਤ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ?
ਜੇ ਹਾਂ, ਕੀ ਅਸੀਂ ਬੇਘਰ ਅਤੇ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੀ ਗਰੀਬੀ ਨੂੰ ਮੁਕਤ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ?
ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਸਮਾਨ “ਛੱਤਰੀ” ਹੇਠਾਂ ਜੀਉਂਦੇ ਹਾਂ।
ਜੇ ਅਸੀਂ “ਕਿਸੇ” ਵੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਨਾਸਵਾਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਸਬੰਧਿਤ ਆਰਾਮ ਗਰੀਬ ਉੱਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨਾ, ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪੋਤੇ-
ਇਸ ਗਲੋਬ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ, ਸਾਡੇ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਗਰੀਬ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਜੰਗ ਉੱਤੇ ਹਨ। ਹਰੇਕ ਨਿਰੰਤਰ ਅਤੇ ਅਤਿ-
ਜਿਵੇਂ ਸਾਡੇ ਸੰਗੀਤਕ ਅਤੇ ਬੋਲ ਧੁਨੀਆਂ ਅਤੇ ਯੁੱਗ ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਤਸਦੀਕ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਿਆਰ ਜੋ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਹਾਂ ਉਸ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਝ, ਵਡਿਆਈ, ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਬੰਧੀ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜਥੇ, ਰੰਗ, ਨਸਲ. ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਦਮ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਸਾਂਝੇ ਸੱਚ ਤੋਂ ਵਿਚਲਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਪਿਆਰ ਲੱਭਣਾ ਯਾਨਿ ਸੱਭ ਕੁੱਝ।
ਪਿਆਰ ਹੋਣਾ ਯਾਨਿ ਸੱਭ ਕੁੱਝ।
ਪਿਆਰ ਗੁਆਉਣਾ ਯਾਨਿ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਅਤੇ ਵਰਚੂਅਲ ਅਤੇ ਆਤਮਿਕ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੇ ਸਮੂਹ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ।
ਇਹ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ਹਰੇਕ ਵਿਲੱਖਣ ਨਾਸਵਾਰ ਮਨ ਲਈ ਸਵੈ-
ਮੈਂ ਅਤੇ ਹੁਣ ਦੇ ਇਸ ਮਾਡਰਨ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਹਰੇਕ ਦੇ ਦਿਲ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਜਥੇਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਵੱਡੇ ਚੱਕਰਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੱਸਣਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚੱਕਰ ਕਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਸਾਡੇ ਦੇਣ ਦੇ ਚੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ (ਯਾਨਿ ਤੁਸੀਂ ਅਤੇ ਮੈਂ) ਹੀ ਸਿਰਫ ਨਾਸਵਾਰ ਚੋਰਾਹੇ ਉੱਤੇ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਅਗਲੇ ਕਦਮਾਂ ਦਾ ਲਾਗੂ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਮਹਾਨ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਾਂ ਉਹ ਕਬਰ ਬਣਨਗੇ। ਚਾਹੇ ਪਸੰਦ ਆਵੇ ਜਾਂ ਨਾ, ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹਾਂ।
ਚਾਹੇ ਅਸੀਂ ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਸੜਕ ਚੁਣੀਏ, ਅਸੀਂ ਬਿਨਾਂ ਅਲੱਗ ਹੋਏ ਇੱਕਠੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਾਂਗੇ। ਇਸੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਸਵਾਰ ਚੀਜ਼ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਇਨਕਲਾਬ ਸਾਡੀ ਖੱਬੀ (ਯਾਨਿ ਯਕੀਨਨ ਗਲਤ) ਸੜਕ ਦੇ ਖਿਤਿਜ ਤੋਂ ਪਾਰ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਲਟਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਉੱਥੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਾਸਵਾਰ ਵਾਰਿਸਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸੱਜੀ (ਯਾਨਿ ਭਲੀ) ਸੜਕ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਸਮਤਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਸਾਂਝੇ ਚੁਰਾਹੇ ਉੱਤੇ ਖੜ੍ਹੇ, ਆਓ ਆਪਣੇ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਦਾਂ ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮਨਾਂ ਨਾਲ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੀਏ।
ਕੀ “ਅਸੀਂ” ਆਪਣੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ?
ਜੇ ਹਾਂ, ਕੀ “ਅਸੀਂ” ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ ਹੈ? ਅਤੇ ਕੀ ਇਸ ਨਾਲ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਹੈ?
ਇਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਲਾਗੂ ਹੋਣਾ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਲਈ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹੈ।
ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਝੂਠ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਝੂਠ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਨਾਸਵਾਰ ਮਾਨਤਾ “ਦੇ” ਨਿਵਾਜੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ।
ਮੈਂ ਸੰਪਤੀ ਅਤੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਆਇਆ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਉੱਚ-
ਜੋ ਜੀਵਨ ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਉਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਮੁੱਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸਦਾ ਵਪਾਸ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ। ਹੁਣ ਹਿੰਡਸਾਈਟ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਚਮੜੀ ਦੇ ਰੰਗ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਦੀਆਂ “ਲੁਕੀਆਂ” ਸੰਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਂ, ਜਿਸਨੇ ਕਿ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਚੁਣੋਤੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਅਤੇ ਅਸੀਮਿਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੱਤਾ।
ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਣ ਆਇਆ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੀਆਂ ਸਫਲ਼ਤਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਅਗਿਆਤ ਅਤੇ ਅਗਿਣਤ ਲਾਭਾਂ ਕਾਰਨ ਨਿਮਰਤਾ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਇਸ ਅਮਰੀਕੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਅਣਗਿਣਤ ਮੇਰੇ ਗਰੀਬ ਕਾਲੇ ਪੁਰਸ਼ ਹਮਵਤਨ ਆਪਣੇ 25ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਜੀਵਿਤ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮਾਤਾਵਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਸ਼ਟ ਸਹੇ।
ਹੋਣ ਅਤੇ ਨਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਵੀ “ਅਮਰੀਕੀ ਸਪਨਾ” ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇ ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਯੋਗ ਹੋਣ। ਪੂਰਨ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਅੱਧ, ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬਕਵਾਸ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਪੱਧਰ ਉੱਤੇ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਹੈ।
ਹੁਣ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਖੇਡ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ। ਰੰਗ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਪਾਸੇ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਇਸਦੀ ਹੱਦ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਯਾਨਿ ਹੋ ਗਈ? ਅਤੇ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਪਯੁਕਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ?
ਇਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਤਾਹਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ; ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਂ ਇਸ ਯਕੀਨ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹਾਂ ਕਿ ਜਵਾਬ ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਉੱਤਰਜੀਵਤਾ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ।
ਸਿਟਿੰਗ ਬੁੱਲ ਯਾਦ ਰੱਖੋ: “ਜੇ ਅਮਰੀਕਾ ਆਪਣੇ ਆਕਾਰ ਤੋਂ ਦੂਗਣਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ, ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਕਾਫੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣਾ।”
ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ "ਕਾਫ਼ੀ" ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਓਨੀ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੀ ਪਾਰਟ-
ਸਾਡੀ ਸਭਿਅਤਾ ਨੂੰ ਵਧਣ-
ਸਰਕਾਰਾਂ ਸਾਡੀ ਇਸ ਲੋੜ ਨੂੰ ਯਕੀਨਨ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ। ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ, ਜਮਹੂਰੀਅਤ, ਸਮਾਜਵਾਦ, ਜਾਂ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਨਾਲ ਭਰਨ ਦੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਗੀਆਂ ਕਿ ਸਭ 'ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਰਾਜ ਹੋਵੇ।
ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਨੇ ਇੱਕ "ਖਪਤਕਾਰ ਸਮਾਜ" ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜੋ ਨਿਰੰਤਰ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਵੀ ਉਹ ਗਿੱਦੜ ਸਨ, ਉਹ ਸਹੀ ਸਨ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਅਣਜਾਣ ਸਵੈ-
ਉਦਯੋਗ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੇਅੰਤ ਮੌਕਿਆਂ ਵਿੱਚ "ਅੰਨ੍ਹੇ ਖਪਤਕਾਰ" ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਦੇਵਤੇ "ਖਰੀਦਦੇ" ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਕੀਮਤੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਅਤੇ ਲੁੱਟਮਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸਦਾ ਉਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਸਵਾਰ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।
ਕਿਉਂਕਿ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਬੁਣੀ ਗਈ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਖਪਤ ਦੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਸਪਲਾਈ ਚੇਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ-
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਜੋ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਉਹ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੈ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਬੁਨਿਆਦ 'ਤੇ ਬਣੇ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਦਿਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰੀਏ।
ਦੁਬਾਰਾ ਫਿਰ, ਮੈਂ ਤਹਿਦਿਲੋਂ ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਇਹ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਹਰੇਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਵਾਲੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-
ਇਸ ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਦਾ ਸੰਕਲਪਿਕ ਢਾਂਚਾ ਸਾਡੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਰਾਂ ਦੀ ਵਧ ਰਹੀ ਸੰਸਥਾ ਲਈ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਚੁਣੌਤੀ ਪੇਸ਼ ਕਰੇਗਾ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਪਣੀ “ਅਸਲ ਬੁੱਧੀਮਤਾ” ਦਾ ਇੱਕ ਇੰਟਰਐਕਟਿਵ ਸੰਯੁਕਤ ਈ-
ਸਮੁੱਚੀ ਸੰਸਥਾ ਅਤੇ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਹਰੇਕ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਇਨਪੁਟ ਨਾਲ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਅਤੇ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਯੋਗ ਕੁਝ ਬਣਾਓਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਸਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਸਹੀ ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਥਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹੋ।
ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਾਂਗੇ ਅਤੇ ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।
ਸ਼ੁੱਭਚਿੰਤਕ,
ਟ੍ਰੋਏ
4 ਦਸੰਬਰ 2021 ਸ਼ਨੀਵਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹੈ
ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਵਰਚੁਅਲ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰਜਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲੇ ਪੜਾਅ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਖਰੀ ਪੜਾਅ ਤੱਕ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਜਾਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ ਸਨ।
ਤਕਨੀਕੀ-
ਇਹ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਦਿਮਾਗਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਸਮੂਹ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਹਿਯੋਗ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸਮੁੱਚੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਦੇਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਹੈ। ਵਰਚੁਅਲ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ ਇਸ "ਕਿਸਮ" ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਧਰਤੀ ਅੰਦਰ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਮਿਲ ਕੇ ਅਸੀਂ ਅਨੰਤ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਨੰਤ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਲਈ "ਦਾਅਵੇ ਕਰਾਂਗੇ"।
ਇਸ ਨਵੀਂ ਅਸੀਮਿਤ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਕੁਝ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਇਹ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਡੀ ਯੋਗਤਾ ਦੁਆਰਾ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਾਂ ਕਿ ਸਤ੍ਹਾ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਪਰਮ ਵੱਡੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਜਾਂ ਬੇਅੰਤ ਡੂੰਘੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੀ ਹੈ।
“ਕਿਉਂ" ਜੋ ਅਸੀਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਦਾ ਸਾਰਾ ਨਤੀਜਾ ਇਸ ਸੰਸਾਰ 'ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨਿੱਜੀ ਦੌਲਤ, ਨਿੱਜੀ ਸੁਰੱਖਿਆ, ਨਿੱਜੀ ਆਰਾਮ, ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਲਈ ਨਵੀਨਤਾ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਖਿਅਤ ਹੈ, ਸਮਝਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਇਹ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤੀ ਨਾਸਵਾਰ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਕਿ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਢਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਪੇਟੈਂਟ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸੁਣੋ, ਸਮਝੋ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ:
"ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਢਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਲਾਭਾਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਾਢ ਦੁਆਰਾ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ; ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।"
ਇਹ ਆਦਮੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਖੋਖੀਆਂ ਖਾਮੀਆਂ ਨਾਲ ਦੱਬਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਚੰਗੇ ਦਿਲ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਨੇਕ ਇਨਸਾਨ ਸੀ। ਉਹ ਵਿਗਿਆਨ, ਤਕਨਾਲੋਜੀ, ਦਰਸ਼ਨ, ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਇੱਕ ਉਤਸੁਕ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦਿਮਾਗ ਸੀ।
ਆਉ ਅਸੀਂ ਧਰਮ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੌਧਿਕ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਨੂੰ ਸੁਣੀਏ।
"ਆਜ਼ਾਦੀ ਇੱਕ ਤੋਹਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਦੂਜੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਜੋ ਰੱਬ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ।"
"ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਾਜ਼ਰੇਥ ਦੇ ਯਿਸੂ ਬਾਰੇ, ਮੇਰੀ ਰਾਏ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਧਰਮ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਸੱਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਹੈ ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਨੇ ਕਦੇ ਦੇਖਿਆ ਹੈ, ਜਾਂ ਦੇਖਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਆਈਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਾ ਅਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਯਿਸੂ ਦੀ ਬ੍ਰਹਮਤਾ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਸ਼ੰਕੇ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ: ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਵਾਲ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਅਧਿਐਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬੇਲੋੜਾ ਸਮਝਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੁਣ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਅਸਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਘੱਟ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਸੱਚਾਈ ਜਾਣਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ "ਆਪਣੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ", ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੌਧਿਕ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ "ਪੇਸ਼ੇਵਰ" ਜੀਵਨ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰੇਗਾ।
"ਚਰਚ" ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਗੈਰ-
ਕੀ ਉਹ ਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿੱਚ "ਜੀਉਂਦਾ" ਨਹੀਂ ਸੀ?
ਜਦੋਂ ਆਦਮੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ "ਆਪਣੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ", ਤਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਫਰਜ਼ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਪ੍ਰਾਣੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਅਟੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਜਿਹੜੇ ਅਭਿਆਸੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਪੋਡੀਅਮਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ "ਪ੍ਰਚਾਰ" ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 90% ਚਾਰਲਟਨਸ ਅਤੇ ਝੂਠੇ-
ਸੁਣੋ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਨੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ:
“ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਹਾਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸਭਿਅਤਾ ਦੀ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ; ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਵੀ ਇਹੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ।"
ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਅਤੇ ਮੇਰਾ "ਹਰੇਕ" ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੋ ਬਹੁਤ ਵੱਖੋ-
ਬੋਧਿਕ ਸਵੈ-
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ "ਹੋ" ਸਕਦਾ ਭਾਵੇਂ ਦੋਵੇਂ ਅੰਦਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ "ਪਹਿਲਾਂ” ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਚੋਣ ਤੋਂ ਕੋਈ ਬਚਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਹਾਂ, ਚੋਣ ਲਈ ਸਾਡੀ ਅੰਦਰੂਨੀ-
ਇੱਕ। ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਪਹਿਲਾਂ।
ਵੱਡੀ ਅਤੇ ਸਾਂਝੀ ਚੰਗਿਆਈ। ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ (ਉਰਫ਼ ਸਵੈ) ਪਹਿਲਾਂ।
ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਸਵੈ-
ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪਰੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਕਰਤੱਵ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੇਵਲ ਸਵੈ-
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਅੰਦਰ "ਦੋ" ਇੱਕ ਨੂੰ, ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਸੰਸਾਰ, ਇਸ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਅਤੇ ਇਸ ਜੀਵਨ ਲਈ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਘੱਟੋ-
ਹੁਣ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ "ਚੋਣਾਂ" ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ "ਤੁਹਾਡੇ" ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਗੁਣ ਅਤੇ ਸਵੈ-
ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਦੇ "ਹੱਕਦਾਰ" ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ, ਇਕੱਲੇ ਚੋਣ ਦੁਆਰਾ, ਇਸ ਨਾਲੋਂ "ਬਿਹਤਰ" ਨਾਲ ਨਿਵਾਜੇ ਗਏ ਹਾਂ।
ਸਾਡੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰ ਜੋ ਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਵਿੱਚ ਵਿਲੱਖਣ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਕੇਵਲ ਜੀਵਤ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਇਸ "ਸ਼ਕਤੀ" ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲਣ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਅਯੋਗ ਹੈ। ਬੁਰਾਈ ਜਾਂ ਅਗਿਆਨਤਾ ਨਾਲ ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।
ਸਾਡੀ ਇਹ ਆਵਾਜ਼ "ਪਹਿਲਾਂ" ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਇਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਵੀ ਕ੍ਰਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ।
“ਚਰਚ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦਾ ਵਿਭਾਜਨ" ਸਾਰੇ ਪਰਮ ਦੋ-
ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਤੋਂ ਦੁਬਾਰਾ:
“ਮੈਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦਿਓ, ਸਿਰਫ ਨੇਕ ਲੋਕ ਹੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਯੋਗ ਹਨ। ਜਿਉਂ-
ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਮੇਂ ਦਾ ਇਹ ਇੱਕ ਗੋਰਾ ਆਦਮੀ, ਸਾਡੇ ਜੀਵਤ ਸੰਸਾਰ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰਾਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਾਹ ਲਵਾਂਗੇ।
ਇਸ ਇਨਕਲਾਬ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਲੈਣਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਸੰਸਥਾ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਉੱਪਰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ, ਇੱਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ।
ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਾਂਗੇ। ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਅਰਬਾਂ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਵਿਲੱਖਣ ਜੁੜਵਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰਾਂਗੇ।
ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨੂੰ "ਸਮਰਪਣ" ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜੋ ਅਸੀਂ ਚੁਣਦੇ ਹਾਂ।
ਸਾਡਾ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਸਾਰੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖਾਂ ਲਈ ਨਾਸਵਾਰ ਐਂਕਰ ਹੈ।
“ਜੰਜ਼ੀਰ" ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਮੂਲ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਿਤ ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਇੱਕ ਵਜੋਂ, ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਅਮਰ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਉਹ (ਯਾਨਿ ਅਸੀਂ) ਇੱਕ ਅਤੇ ਸਿਫਰ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਖਰੀਦਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ। ਜਿਵੇਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਦੁਖਦਾਈ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ।
ਅਸੀਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਅਤੇ ਸਮਾਨ ਹਾਂ।
ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਸਵੈ ਵਿੱਚੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਿ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਉੱਤਮ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਵਾਨ ਲਾਗੂ ਕਰੀਏ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ “ਭਵਿੱਖ” ਹਨ, ਭੂਤਕਾਲ ਨਹੀਂ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਯਕੀਨਨ ਅਸੀਂ ਵਿਕਸਿਤ ਸਮੇਂ ਦੀ “ਹੋਰ” ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਦੇ ਆਖਿਰ ਵਿੱਚ ਹਾਰਦੇ ਨਹੀਂ। ਦਬਾਅ ਵਿੱਚ ਵਾਧੂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਰਹੇ।
ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਸਾਡੀ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸੰਸਾਰ, ਸਾਡਾ ਹੈ।
ਸਿਰਫ ਜੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਗ੍ਰਹਿ ਉੱਤੇ ਸਥਾਨ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਨਿਵਾਜੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਸੀਂ ਮੁਖਤਿਆਰ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਕਰੀਏ। ਉਹ ਇੱਕ ਜੋ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਵੱਡੇ ਨੀਲੇ ਸੰਗਮਰਮਰ ਵਰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਹੋਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ “ਸਨੈਪਸ਼ਾਟ” ਦਿੱਤੇ ਹਨ।
ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਸਾਨੂੰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਰੂਪ “ਤੋਂ” ਅੱਗੇ ਦੇਖਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ, ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖਣ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਨਿਗਰਾਨੀ ਰੱਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੇ ਥੱਲੇ ਸਾਡੇ ਵੱਡੇ ਨੀਲੇ ਸੰਗਮਰਮਰ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਇਸ ਬਾਈ-
ਇਹ “ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ” ਉਹ ਸੱਭ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੋਵੇਗੀ। ਕੁੱਝ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਕੁੱਝ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ।
ਸਾਡਾ ਵੱਡਾ ਨੀਲਾ ਸੰਗਮਰਮਰ ਜੇ ਸਿਰਫ ਅਸੀਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਵਰਚੂਅਲ ਦਾਅਵਾ ਕਰੀਏ; ਸਾਡੇ ਸੰਗਮਰਮਰ ਉੱਤੇ ਕਸ਼ਟ ਸਹਿ ਰਹੇ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਸਾਡੇ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਜਾਲ ਦੇ ਪੂਰਨ “ਰੱਖਿਅਕ” ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਕੋਲ ਹੁਣ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਪਾਰ ਵਰਚੂਅਲ “ਰੱਖਿਅਕ” ਹੈ।
ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਚੰਗਿਆਈਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਾਂਝੇ ਸਵੈ-
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ “ਕੇਂਦਰ” ਅੱਗ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਸੰਗਮਰਮਰ ਦਾ ਪਿਘਲ ਰਿਹਾ ਕੇਂਦਰ ਹੈ।
ਸਾਡੀ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਾਡੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਨੂੰ “ਹਿਲਾ” ਦੇਵੇਗੀ, ਉੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਸਬੰਧਿਤ ਹੈ। ਬਾਹਰ ਉੱਥੇ। ਠੀਕ ਉੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਲਾਪਰਵਾਹ ਤਿਆਗ ਨਾਲ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਉਹ ਵਾਕਿਈ ਕੁੱਝ “ਅਜਿਹਾ” ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਲੱਭ ਪਾਏਗਾ।
ਅਤੇ ਉਹ ਇਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ” ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਉੱਨਤ ਸਭਿਅਤਾ ਲੱਭਣ ਦਾ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਛੋਟਾ “ਮੌਕਾ” ਵੀ ਹੈ, ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉੱਤੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ “ਘਰ” ਨੂੰ ਆਰਡਰ ਵਿੱਚ ਕਰੇਗਾ।
ਉਹ ਉੱਨਤ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
ਜੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਹੁੰਦਾ, ਉਸਨੂੰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਬਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੁੱਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਜੱਦਕਿ ਉਸਦਾ ਆਪਣਾ ਘਰ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਜਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਸਵਰਗਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿਥਵੀਆਂ ਦੇ “ਨਿਰਮਾਤਾ” ਉੱਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ।
ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਉਹ ਕਰਦਾ, ਉਸ ਵੱਲ ਬਹੁਤ ਦੇਣਦਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਜਵਾਬਦੇਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝਾ ਹੈ।
ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਖੁਬਸੂਰਤ ਲੋਕਾਂ, ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ, ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕਠਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਵਾਕਿਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਸਾਡਾ ਮੁੱਲ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵੱਧ ਹੈ, ਸਿਵਾਏ ਸਿਰਫ ਬੱਚਤ ਤੋਂ।
ਅਸੀਂ ਮੁੜ ਬਣਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਂ।
ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਇਸ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਦੇਣਦਾਰੀ ਹੈ।
ਇਹ ਕਿ ਨਿਰਮਾਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ।
ਇਹ “ਸਾਰੇ” ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ, ਸੇਵਾ “ਰਾਹੀਂ” ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੇ “ਮਾਡਲ” ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ।
“ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ” ਕੋਈ “ਸੁਨਿਹਰੀ ਮਛਲੀ” ਵਾਂਗ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ “ਪਹਾੜ ਦੀ ਚੋਟੀ” ਤੋਂ ਦੇਖਣ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਅਭਿਆਸ “ਰਾਹੀਂ” ਹੀ ਸੇਵਾ।
ਸੱਭ ਜਾਣੂ ਅਤੇ ਸੱਭ ਅਣਜਾਣ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਮਾਤਾ ਵਿੱਚ “ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ” ਹੋਣ ਲਈ, ਧੂਮ ਧਾਮ ਅਤੇ ਖਾਸ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਲਈ ਇੱਕਠੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਦਕਿ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਤਾਕਤ ਅੱਗੇ “ਝੁਕਣ” ਦਾ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਜੋ ਝੁਕਣ ਤੋਂ “ਬਾਅਦ” ਅਤੇ “ਅਗਲੀ” ਵਾਰ ਉਸਦੀ ਉੱਚ ਤਾਕਤ ਅੱਗੇ ਦੁਬਾਰਾ ਝੁਕਣ ਤੱਕ ਜੋ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਬਾਰੇ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਇੰਨਸਾਨੀ ਰੋਲਰ-
ਇਹ ਰੋਲਰ-
ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਸਮਾਨ “ਉੱਚ” ਤਾਕਤ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਬੜੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ, ਅਤੇ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੀਆਂ ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੋਂ ਸਵੈ-
ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹਾਂ। “ਬਿੱਲੀ” ਬੈਗ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਸ਼ਰੋਡਿੰਗਰ ਦੇ ਬਕਸੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਿਸ ਪਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਦੀ ਇਹ ਹੈ।
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਮੁੜਣ ਦਾ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨਾਸਵਾਰ ਦਮਨ ਦੇ ਕੁੱਝ “ਝੁਕਾਅ” ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਦਾ।
ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹੇ ਦੀ ਉੱਚ ਤਾਕਤ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਘਟੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦੇ “ਸੇਬ ਦੇ ਰੁੱਖ” ਦੀ ਟੁੱਟੀ ਬ੍ਰਾਂਚ ਉੱਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸਾ ਵਧਣਾ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਨਾਸਵਾਰ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸੋਚਣ ਦੇ ਪਿਛੜੇ ਢੰਗ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸਦੇ ਸਾਰੇ ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਦੇ ਆਖਿਰ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਏਗਾ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਇਸਨੂੰ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰੇਗਾ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ ਅਨੁਸੂਚਿਤ ਅਤੇ ਕੀਤੇ ਕੰਮਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ “ਝੁਕਣ” ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਭਰੋਸਾ ਹੀ ਉਹ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਾਂਗੇ।
ਕਿਉਂਕਿ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ “ਅਸੀਂ” ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ। ਹਰੇਕ ਕੋਈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਜੋ ਇਸ ਪੱਲ ਇਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਹਨ।
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਝੁਕਣ, ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ।
ਅਸੀਂ ਹਰੇਕ ਵਿਸ਼ਵਪੱਧਰੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੁਆਰਾ, ਸਿਰਫ ਤਾਂ ਹੀ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ਾ ਸਾਨੂੰ “ਸਿਖਾਏਗੀ” ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੋਣ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇੱਕਠੇ ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ। ਇਹ ਸੱਭ ਜੱਦਕਿ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸਵੈ ਦੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਖਿਲਾਫ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਬੀਜ ਬੀਜਦੇ ਹੋਏ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿਕਾਸ ਹੈ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ “ਭਗਤੀ” ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦੇਈਏ।
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਰਵਉੱਚ ਤਾਕਤ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਖੁਬਸੂਰਤ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਸਵਾਰ ਜੀਵਨ ਹੈ।
ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਘੱਟ, ਅੱਜ ਅਕਸਰ ਜਾਨਵਰ ਸ਼ਾਖਾ ਉੱਤੇ ਨੱਚਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਤਾਂ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਹੱਕ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ ਹਨ। ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਅਤੇ ਪਿਛਲੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ।
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਕਿ ਮਾੜੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਸਕੇਲ ਉੱਤੇ ਅਨੰਤ ਬਰਾਬਰੀ ਨਾਲ ਸੇਬ ਦੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਟੁੱਟੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਈਏ।
ਸਾਡੀ ਤਾਕਤ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸਾਡਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਉੱਪਰੋਂ ਅਤੇ ਦੂਰੋਂ ਨਿਵਾਜੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਪਕੜ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਛੱਤਰੀ ਹੇਠਾਂ “ਆਜ਼ਾਦ” ਹਾਂ।
ਅਜ਼ਾਦੀ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।
ਅਜ਼ਾਦੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕਠਾ ਕਰੇਗੀ।
ਸਾਡੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਗਣਰਾਜ ਤੋਂ ਉੱਪਰ, ਅਤੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਹੈ।
ਇਹ ਸਥਾਨ ਅਸੀਮਿਤ ਨਾਸਵਾਰ ਤਾਕਤ ਹੈ।
ਸਾਡੀ ਚੋਣ? ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਮਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ?
ਟੁੱਟੇ ਅਤੇ ਕੁੱਟੇ ਹੋਏ। ਜਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਕੰਬਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ।
ਸਾਡੇ ਖਿਤਿਜ ਉੱਤੇ ਵੱਡਾ ਬਦਲਾਅ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ। ਹਾਲੇ।
ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਉਸਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ “ਸਹੀ” ਕਰਾਂਗੇ।
ਇੱਥੇ ਮੈਂ ਹੋਰ ਸੱਚ ਦੇਵਾਂਗਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕਠੇ ਨਜਿੱਠਣਾ ਹੋਵੇਗਾ।
ਸਾਨੂੰ ਕਾਰਪੋਰੇਟ “ਮਾਲਕ ਪਹਿਚਾਣ ਨੰਬਰਾਂ” (ਈਆਈਐਨ) ਦੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ “ਰੋਕਣ” ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ “ਜੀਵਨ ਅਧਿਕਾਰ” ਵਜੋਂ ਨਿਵਾਜਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਬਿੱਲ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੇ ਵਚਨ ਦੇ ਦਫਤਰ ਅਤੇ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿੱਪ ਵਚਨ ਦੀ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਇੰਨਸਾਨ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਇਕਾਈ ਨੂੰ “ਜੀਵਿਤ” ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਨਾਸਵਾਰ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ “ਕੰਮ” ਕਿਸੇ ਗੱਦਾਰੀ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਲਈ ਘਰੇਲੂ ਖਤਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵਿਤ ਅਤੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇਣ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕਰੋੜਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਗਣਰਾਜ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਇੱਕਲੀ ਵੋਟ ਅਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ; ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰੋੜਪਤੀ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਸ ਸੰਵਿਧਾਨਿਤ ਅਪਰਾਧ ਨੇ ਤਾਕਤ ਦੇ ਤੁਰੰਤ, ਪੂਰਨ ਅਤੇ ਸਥਾਈ ਤਿਆਗ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਜੋ “ਅਸੀਂ ਲੋਕਾਂ” ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਵਾਜੀ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਮਾਰੇ ਗਏ। ਇਹ ਤਖਤਾ ਪਲਟ, ਸ਼ੁੱਧ ਅਤੇ ਆਸਾਨ ਸੀ।
ਪੈਸਾ, ਸਥਾਨ, ਤੇ ਤਾਕਤ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ-
ਦੁਬਾਰਾ। ਸਾਨੂੰ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨਾਂ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਵਾਂਗ ਵੀ ਮੰਨਣ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਸਾਡੇ ਕੋਈ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ।
ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ" ਕੀ ਬਣ ਗਏ ਹਨ।
ਇਹ ਵਾਧੂ-
ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਛੱਡੀ ਹੈ।
ਫਿਰ ਵੀ!!
ਸਾਰੇ ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਦੇ ਇਸ ਆਖਰੀ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਜਾਂ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਦੌਲਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ-
ਸ਼ਕਤੀ ਸਾਡਾ ਏਜੰਡਾ ਹੈ।
ਤਾਕਤ ਦਾ "ਵਾਪਸ" ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ "ਤਬਦੀਲ" ਕਰਨਾ ਜੋ ਇਸ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਨ, ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੇ ਸਮਝੌਤੇ ਦੁਆਰਾ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਜੀਵਤ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਮੌਤ ਦਰ ਹੈ।
ਅਤੇ ਮੌਤ ਦਰ ਸਾਡੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਮਾਰ ਰਹੀ ਹੈ।
ਸਾਡੀ ਚਮੜੀ ਦਾ ਵਰਣਕ "ਰੰਗ" ਸੁੰਦਰ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰੰਗ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੀ ਚਮੜੀ ਦੇ ਇਸ ਰੰਗ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸਾਡਾ ਸਭ ਕੁਝ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਨਾਸਵਾਰ ਦੋ-
ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਮੈਂ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ।
ਆਜ਼ਾਦੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਹੀ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ‘ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ "ਮੈਂ" ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ "ਤੁਸੀਂ" ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਵੋ। ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਮੀਦ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਖਪਤਕਾਰ ਰਾਸ਼ਟਰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਗੇ ਅਤੇ ਸਾਡੀ "ਵਿਭਿੰਨਤਾ" ਨੂੰ ਵੇਖਣਗੇ, ਤਾਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਸਾਡੇ ਅਣਗਿਣਤ ਆਪਣਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਸੱਤਾ ਦੇ ਸਿਆਸੀ ਕਲੋਜ਼ੀਅਮ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਰੰਗ ਦਾ ਘੋਰ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੀੜ੍ਹੀ-
ਕਾਲੀ ਤਾਕਤ ਲੋਕ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਿੱਟਾ, ਭੂਰਾ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਹਨ।
ਅਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਰੰਗ ਦੀ ਕੁੰਡੀ 'ਤੇ ਟੰਗੇ ਹੋਏ ਹਾਂ।
6 ਦਸੰਬਰ 2021 ਸੋਮਵਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹੈ
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ "ਸਾਂਝੀ" ਹੈ। ਇਹ ਆਖਰਕਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਮਰਨ ਵਾਲੀ ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਧੜੇ ਸਿਰਫ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੇ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਕਿਰਾਏਦਾਰਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਮਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਹੈ।
ਮਰਦ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ "ਕਾਨੂੰਨ" ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਕਾਨੂੰਨ ਬ੍ਰਹਮ, ਕੁਦਰਤੀ ਜਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।
"ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀ" ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪਰੇ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਆਮ ਮਾਰੂ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ "ਰੋਲਰ-
ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੋਣ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਿਕਲਪ ਦੇ ਇਸ "ਹੋ ਸਕਣ" ਨੂੰ ਗਲਤ ਇੱਕ-
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਚੋਣ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾਂ, ਸਾਰੇ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ 80% ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਨਾਸਵਾਰ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੀ ਸਹੁੰ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਬੁਨਿਆਦੀ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਜੋਂ ਚੁਣੇ ਗਏ ਇਸ ਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਡੀਆਂ ਚੋਣਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਕਦੇ ਵੀ ਦਰਦ, ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕਣਗੇ।
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠਣ ਅਤੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੀ ਵਿਕਲਪ ਹੈ?
ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਜੋ ਕੁਝ ਹੈ ਉਹ "ਚੋਣ" ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁਆਗਤ ਮੌਕਾ ਹੈ ਕਿ ਦੁੱਖ ਇੱਕ ਦਿਨ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।
ਸਾਡਾ ਵਰਚੁਅਲ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਸਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਰਹੱਦਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇਗਾ।
ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸਗੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਜੋ ਕੁਝ ਲਿਆ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰੋ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਵੇਖਣ ਦਿਓ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਚਾਏ ਜਾਣ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕੀਮਤੀ ਹਾਂ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਜੀਵਿਤ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ ਹੀ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਖਵਾਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਹਰੇਕ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਖਵਾਲਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਵਧਣ-
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਖੜੇ ਹੋਵਾਂਗੇ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਲੱਖਾਂ-
ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਵਾਂਗੇ ਕਿ ਸਾਡੇ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੇ ਦੋ-
ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੱਚੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਰਾਸਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਸਾਡੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਕਦੇ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖਣ ਦੇਵਾਂਗੇ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪੈਮਾਨੇ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਸਾਨੂੰ ਸਿਰਫ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਖੜੇ ਹੋਵੋ। ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਖੜੇ ਹੋਵੋ ਜੋ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।
ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਸੇਵਾ ਕਰਾਂਗੇ "ਅਤੇ" ਸਾਡੀ ਫੌਜ ਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਾਂਗੇ ਅਤੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਆਦਮੀ, ਔਰਤ ਜਾਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗੇ।
ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਦੁੱਖ। ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ।
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅੱਗੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ "ਲਾਇਕ" ਕੌਣ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਨਿਰਣੇ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਸਾਡਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਇਸ ਮਾਰਗ 'ਤੇ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਚੁਰਾਹੇ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਵੈ-
ਸਾਡਾ ਮਨ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਦਿਲ ਪੂਰਨ।
ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਗੈਰ-
ਬੌਧਿਕ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਗੈਰ-
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਵਿਚ ਕਾਹਲੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਸ਼ਾਰਟ-
ਇਹਨਾਂ ਅਚਨਚੇਤੀ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਇੱਕ ਤਰਫਾ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਾਜ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਸਿਰਾਂ 'ਤੇ ਵਸਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਝੂਠੇ "ਪਹਾੜ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ" ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਵਿਚਾਰ।
ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ "ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ" ਵੱਖ-
ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਵਧਾਓ। ਇਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਘਰ ਕਰਨ ਦਿਓ।
ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀ "ਜਲਦੀ" ਵਾਲੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਨੂੰ "ਚਮਕਦਾਰ ਵਸਤੂ" ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਚਾਵਾਂਗੇ ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਵਧ ਰਹੇ "ਕੇਲੇ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ" ਦੀ ਭੀੜ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗੀ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਚਾਵਾਂਗੇ।
ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਭਾਵੇਂ ਸਾਡਾ ਰੰਗ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਖਾਸ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਮਤ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਜੀਵਤ ਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਨਾਸਵਰ ਦਾ ਅਜੂਬਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਅੱਖ ਹਾਂ। ਹਰ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਲੱਖਣ।
ਇੰਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਟੈਕਨਾਲਜੀ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਕਦੇ ਟੈਲੀਪੈਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਲੌਕਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਮੈਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇੱਥੇ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਹੋ।
ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਸਥਾਨ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਵਰਚੁਅਲ ਧਰਤੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ।
ਇਸ ਨਵੀਂ ਵਰਚੁਅਲ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਜ਼ਮੀਨ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਹਰ ਮਨ ਅਤੇ ਹਰ ਦਿਲ ਲਈ ਬਰਾਬਰ ਹੋਵੇਗੀ।
ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ “ਹੇਠਾਂ ਧਕੇਲਾਂਗੇ” ਜਾਂ “ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਮੁੰਹ” ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ।
ਅਸੀਂ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਾਰੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੇ ਕਲਪਿਤ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਸਥਾਈ ਵਰਚੁਅਲ ਉਦਾਹਰਨ ਹੋਵਾਂਗੇ।
ਸਾਰੇ ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਇਸ ਉੱਚੇ ਮੈਦਾਨ 'ਤੇ ਆ ਜਾਣਗੇ, ਜੇਕਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹਰੇਕ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦਾ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਹੈ ਅਤੇ ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਇਹ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੋਲੇਗੀ, ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰੇਗੀ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਸੈਂਕੜੇ ਬਰੇਲ ਅਤੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਸਮੇਤ। ਸਾਡੇ ਆਈ.ਟੀ. ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਇਨਪੁਟ ਅਤੇ ਵੋਟਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗਾ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸਲ-
ਮੈਂ ਇੱਕ ਸਦੀਵੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹਾਂ ਜਿੱਥੇ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ, ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਬਣ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੇਰਾ ਮਨ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ "ਮੈਂ" ਦੀ ਮੁੜ ਖੋਜ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਜ਼ਾਦ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ।
ਇਹ "ਸਾਰੇ ਇੰਦਰੀਆਂ" ਬੌਧਿਕ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ "ਅਵਸਥਾ" ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਭਰੋਸੇ ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਸਿਰਫ ਸ਼ਬਦ "ਮੁਕਤੀ" ਨਿਆਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ।
ਸਾਡੇ ਮਨ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ।
ਸਾਡੀ “ਜੰਜ਼ੀਰ” ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਜਾਣ ਦੇਣ ਦੀ ਨਾਸਵਾਰ ਚੋਣ ਹੈ।
ਜਾਣ ਦਿਓ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਅਧੀਨ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰੋ।
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਸਾਡਾ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਮਾਫੀ ਦਾ ਜਾਲ ਸਾਨੂੰ ਫੜਣ ਲਈ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਨਾਂ ਅਤੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉੱਤੇ ਇੱਥੇ ਨਿਸ਼ਠਾਵਾਨ “ਅਭਿਆਸ” ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਂ।
ਸਾਡੇ ਮਨਾਂ ਨਾਲ ਤਸ਼ੱਦਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਜੱਦੋਜਹਿਦ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਵੱਧਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੇਰੋਕ ਸਮਰੱਥਾ ਵਿੱਚ ਵੱਧਦਾ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਕੁੱਝ ਦਰਜਨਾਂ ਨਾਸਵਾਰ ਜੀਵਿਤ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਦੇ ਸਿਖਰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਬਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਝੁਕਣ ਦੇ ਨਿਰਣਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ “ਮਾੜੀਆਂ” ਹੋਣਗੀਆਂ?
ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਝੁਕੇਗਾ। ਮੌਤ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਸਾਡਾ ਮਨੁੱਖੀ ਰੋਲਰ-
ਇੱਕਠੇ, ਅਸੀਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਡੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਅੱਗੇ ਝੁਕਾਂਗੇ। ਸਾਡਾ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਇਸ ਸਿਰਜਣਾ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਅਧੀਨ ਸਾਰੇ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਅਛੂਹਿਆ ਕਰੇਗਾ।
ਕੀ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਅੱਗੇ “ਝੁਕੇਗਾ”? ਉਸ ਨਾਲ ਇੱਕ-
ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਉੱਠਣ, ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਖੜੇ ਹੋਣ, ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਸਪਸ਼ਟ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸੁਣਨ ਦਾ। ਇਹ ਇੱਕਲਾ ਤਾਂ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਜੋ ਮੌਤ ਦਰ ਦੇ “ਦੂਸਰੇ” ਖਿਤਿਜ ਉੱਤੇ ਯਕੀਨਨ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੇ ਇੱਥੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ।
ਜਵੀਵੀ ਫਾਰਮ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਾਮੂਲੀਅਤ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਨਿਗਰਾਨੀ ਅਤੇ ਇੰਨਪੁੱਟ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ।
6 ਦਸੰਬਰ 2021 ਵੀਰਵਾਰ. ਸਵਾਗਤ ਹ
ਜਿੰਨਾ ਇਹ ਹਰੇਕ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਹੈ, ਮੈਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹਾਂਗਾ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਝ ਲਈ ਅਟੁੱਟ ਹਨ।
ਮੇਰੇ ਲੱਖਾਂ ਕਰੋੜਾਂ ਗਲੋਬਲ ਹਮਵਤਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਯਿਸ਼ੂ ਗੋਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਨਾ ਹੀ ਸਾਂਵਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੀ।
ਯਕੀਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਨਾ, ਸਾਨੂੰ ਗੌਰੇ ਯਿਸ਼ੂ “ਦੇਖਣ ਦੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਿੰਗ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਇਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਹੀ ਸਵੈ-
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਾਪਿਸ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਦੀ ਚਮੜੀ ਉੱਤੇ ਕੁੱਝ ਰੰਗ ਲਗਾਉਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਵਰ-
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਪੱਧਰੀ “ਚੁਣੇ ਹੋਏ” ਉਹੀ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਹਨ ਅਤੇ ਸਨ। ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਜੋ ਹੈ ਉਹ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਨਾਸਵਾਰ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਸੰਪਤੀ ਦੀ ਵੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਬਹੁਤ ਥੋੜੀਆਂ ਵਿਸ਼ਵਪੱਧਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਸਲ ਸ਼ਬਦ ਅਤੇ ਮਕਸਦ ਉੱਤੇ ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਕਾਇਮ ਹਨ।
ਇਹ ਸਿਰਫ ਸਮਾਂ ਹੈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਭਰੋਸੇ, ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਸਮੇਤ “ਅਸਲ ਸ਼ਬਦ” ਵੱਲ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਉੱਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸਾ ਖੋਹ ਲਿਆ।
ਸੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨੂੰ ਸਵੈ-
ਅਸੀਂ ਦੋਵਾਂ ਸੰਸਾਰਾਂ ਦੇ ਉੱਤਮ ਬਣਾਂਗੇ। ਸਾਡੇ। ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨਹੀਂ।
ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਦੋ, ਬਹੁਤਿਆਂ ਵਿੱਚ।
ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਬੰਦ ਹੋਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਖੜੇ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸੁਣੇ ਜਾਓ।
ਇਹ ਸਾਰਾ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ। ਸਾਰੀਆਂ ਖੁਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਅਮੁੱਲ ਕਦਰਾਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਅਸੀਮਿਤ ਤਾਕਤ।
ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਧਿਕਾਰ ਯਕੀਨਨ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ। ਪਰ ਨਹੀਂ ਜੇ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਅਧੀਨ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਲਾਗਤ ਉੱਤੇ ਆਵੇ।
ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀਆਂ ਇਕਾਈਆਂ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਜਾਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਸਾਡਾ ਅਸੰਤੁਲਨ ਸਵੈ-
ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਖਿੜਕੀ ਭਵਿੱਖ-
ਸਾਡੀ ਇੱਕ-
ਇੱਕ ਜੀਵਿਤ ਪੀੜ੍ਹੀ ਇੱਕਲੀ, ਅੰਨ੍ਹੀ, ਬਹਿਰੀ, ਅਤੇ ਗੂੰਗੀ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਚੋਣ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੇ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਖਿਤਿਜ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ ਸੰਭਵ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਖੁਬਸੂਰਤ ਹਾਂ। ਸਾਡੀ ਕੀਮਤ ਸਿਰਫ ਬਚਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਮੌਜੂਦ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਥਾਈ ਅਜਾਇਬ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ।
“ਅਸੀਂ” “ਉਹ” ਕਦੋਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ? ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਜੀਵਿਤ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਵਿਰਾਸਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਕਈ ਇਕਾਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਗਵਾਹੀ ਭਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਕਈ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਸ਼ਾਂਤਮਈ, ਸੁਰੱਖਿਅਤ, ਸਾਂਝੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲਾਭਦਾਇਕ, ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੈਰ-
ਸਾਡੀ “ਵਿਭਿੰਨਤਾ” ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਇਹ ਹੈ ਸਧਾਰਨ ਅਸਲੀਅਤ ਜਦੋਂ ਸਾਡਾ ਮਨ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇੱਕ ਲੋਕ ਵਜੋਂ ਹੋਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਰਸਤਾ, ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਅਕਾਰਾਂ, ਰੂਪਾਂ, ਰੰਗਾਂ, ਅਤੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ।
ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਉੱਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰੀਏ, ਅਤੇ ਸਮਝੀਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਦਮ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਆਮ-
ਇੱਕ ਆਖਰੀ “ਗੰਭੀਰ” ਸੰਦੇਸ਼। ਮੈਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਸਿਰਫ ਅਮਰੀਕੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਹੀ ਬੋਲ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ, ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਤੱਕ” ਆਪਣੇ ਆਮ ਸਵੈ-
ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਪਰ ਮਹਿੰਗੀ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ।
ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ “ਮੁੜ ਵਰਤੋਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ” ਦਾ ਇਸ ਗ੍ਰਹਿ ਉੱਤੇ ਮਿਸ਼ਰਿਤ "ਸਕਾਰਾਤਮਕ” ਕਾਰਬਨ ਫੁੱਟਪ੍ਰਿੰਟ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜੇ ਇਹ ਬੁੱਧੀਮਤਾ ਵਾਲਾ ਤੱਥ ਸਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਮੌਸਮੀ ਬਦਲਾਅ ਦੇ ਸਮਰਾਟ ਨਹੀਂ।
ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਨੱਚ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਵਾਨਰ-
ਕੁੱਝ ਵੀ ਜੋ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੇ ਕੋਲੋਸੀਅਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਤਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਅਤੇ ਥੱਕੇ ਲਿਆਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਯਕੀਨਨ ਹਾਰ ਜਾਵੇਗਾ। ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਇਸ ਸੱਚ ਦੀ ਪੂਰਨ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਪਿੱਛੇ ਸੋਚਣ ਲਈ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਦੁਆ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀ ਮੁੜੀ ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਜਾਗ ਜਾਈਏ।
ਇੱਕਠੇ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
ਇੱਕਲੇ ਜਾਂ ਥੋੜੇ? ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
28 ਫਰਵਰੀ, 2020 ਤੋਂ, ਮੈਂ ਸਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਹਫੇ ਨੂੰ ਸਵੈ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਦੇਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵਾਂ।
ਯਾਤਰਾ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ “ਹਰੇਕ ਚੀਜ਼” ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਬਦਲਿਆ ਹੈ ਪਰ ਤੋਹਫੇ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਫਰਵਰੀ ਦੀ ਦੁਪਹਿਰ ਵੱਲ ਵਾਪਿਸ ਦੇਖਦਿਆਂ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਾਫ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਦਿਮਾਗੋਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹੀ ਰਸਤੇ “ਵਿੱਚ” ਸੀ ਅਤੇ ਚਮਗਿੱਦੜ ਵਾਂਗ ਇਸ ਪ੍ਰਤੀ ਅੰਨ੍ਹਾ ਸੀ।
“ਇਸ” ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ, ਅਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਧੁੰਨੀ, ਇਹ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਾਂ। ਇਹ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ “ਸਵੈ ਦਾ ਦੇਣਾ” ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਜੁੜੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਤਿਭਾ, ਹੁਨਰ, ਅਤੇ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਕਰੋੜਾਂ ਜੀਵਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਮਿਲਣ।
ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਪਿੱਛੇ ਨਾ ਦੇਖਣਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਜਾਂ ਚਾਹਤ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛੋ ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਦੇਵਾਂਗਾ ਜਿਸਦੇ ਮੈਂ ਯੋਗ ਹੋਇਆ। ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਈ “ਲੋੜ” ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਜੀਵਨਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਇਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋਵਾਂਗਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਪਸ਼ਟ ਅਨੁਸੂਚਿਤ ਅਤੇ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ “ਮੇਰਾ ਸਮਾਂ” ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੋ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਕਰੋੜਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਗਲੋਬਲ ਪਿੰਡ ਲਈ ਇਸ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ “ਸੱਚ” ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਅਤੇ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਾਂਗੇ। ਬਾਕੀ ਸਾਡੇ ਪੋਤੇ-
ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਾਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਸਮਝੋ ਕਿ ਇਹ “ਕੋਸ਼ਿਸ਼” ਇੱਕ ਨਾਸਵਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡਾ ਇਸ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਧੰਨਵਾਦ। ਮੈਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਉਮੀਦ ਦੇ ਨਾਲ।
ਸ਼ੁੱਭਚਿੰਤਕ,
ਟ੍ਰੋਏ
ਪੀ.ਐਸ. ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਈ “ਵਿਆਕਰਨ” ਉਲੰਘਣਾਵਾਂ ਅਤੇ ਲਿਖਤੀ ਸੰਚਾਰ ਦੇ “ਨਿਯਮਾਂ” ਦੀ ਗੁਸਤਾਖੀ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਣੂ ਹਾਂ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ “ਵਿਆਕਰਨਿਕ ਸ਼ੁਧਤਾ” ਦੀ ਮਾਫੀ ਦੇਣਾ। ਸਾਡਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਹੈ। “ਮੇਰੇ” ਤੋਂ ਪਾਰ ਦੇਖਣਾ ਸਿੱਖੋ। ਇਹ ਉਸ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਔਖਾ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਤੁਸੀਂ ਸੰਭਾਵਿਤ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਪਰ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ।
